2 jaar geleden heeft mijn leven toch wel een klap gehad. Mijn broertje werd ziek (en hij is nooit ziek) dus dat was voor ons al een beetje raar. Hij lag op bed, spuugde alles eruit en hield niks binnen. Huisarts is een aantal keer geweest. Buikgriepje kregen we te horen. Nah, ok hij moest zorgen dat ie niet uitdroogde en daar konden we het mee doen. Op een zaterdag avond, mama en ik waren naar de camping geweest en papa en Desley waren thuis. Papa had Desley al gezegd dat als wij thuis waren hij toch de huisartsenpost wilde bellen want dit was niet goed. Wij gebeld en we konden gelijk komen. Daar dachten ze eerst aan hepatites B, maar toch wilde ze ons doorsturen naar het ziekenhuis. Daar werd hij verder onderzocht en werd er bloed geprikt. Uiteindelijk na een tijd gewacht te hebben kwam de arts om wat testjes te doen. Op zijn buik drukken, van zn bed af springen. Niks duidde er echt op dat het een blinde darmontsteking zou zijn. Achteraf bleek het dat wel te zijn. Tijdens de scan konden ze zijn blinde darm niet eens meer terug vinden, die is gewoon uit elkaar geklapt! Er zat een liter pus in zijn buik. Die nacht hebben ze hem gelijk geopereerd. 3 weken lang heeft hij in het ziekenhuis gelegen, hij is 2x geopereerd. 3 weken lang onzekerheid over wat ons te wachten stond. Achteraf kregen we te horen dat we geen 24 uur later hadden moeten komen, want dan hadden we hem kwijt geraakt. Als je dat dan nog eens hoort, stort je wereld even in. Maar ben je ook blij dat dat niet zo is. Hij is er nog, godzijdank!
Vanaf die periode heb ik geleerd om te genieten van alles wat je meemaakt. Het kan zomaar over zijn. Dat moment heeft me dus echt veranderd, ik geniet van elke dag!
*Vier het leven om je heen. Hang de slingers op en dans met iedereen.
Het leven is al veel te kort. Ja, en alleen is maar alleen
Dus deel je hart met iedereen, hier om je heen. Wees niet alleen.Droom,durf,doe en deel met iedereen!*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten